در شب میلاد امام حسن مجتبی(ع) کریم اهل بیت، شاعران به رسم چند سال گذشته به محضر مقام معظم رهبری رسیدند و در دیداری صمیمی و در عین حال ادبی، اشعار خود را قرائت کردند و در این زمینه و بحث و نظر نشستند. لکن نکته جالبی که بیش از سایر موارد در این دیدار جلب توجه می کرد حضور شاعران پارسی گوی از کشورهائی چون آذربایجان،تاجیکستان،هند،افغانستان و... بود که نشان می داد همچنان می توان رگه هائی از حضور قرن ها زبان پارسی در شبه قاره هند را دید. در همین رابطه کامران شرف شاهی شاعر و مدیر مسئول انتشارات تجلی مهر در گفت‌وگو با سراج24 گفت: زبان و ادبیات پارسی روزگاری دارای قلمرو بسیار گسترده تری از امروز بود و بویژه این زبان ، زبان رسمی کشورهائی تا حوالی چین بوده چنانکه هنوز هم قرائن و شواهد بسیاری حکایت از این ماجرا دارد.
شرف شاهی با اشاره به برنامه ریزی جهت افول زبان پارسی در کشورهای شبه قاره هند اظهار داشت: با حضور و توطئه استعمارگران بویژه دولت انگلستان به تدریج زبان و ادبیات پارسی در کشورهای هند،پاکستان ، افغانستان و.. روزبه روز کمرنگ تر شد تا جائی که هم اکنونً شاهد هستیم در سرزمین افغانستان که زمانی محل بروز و ظهور شاعران بزرگ پارسی گوی بوده، مبارزه ایی پیدا و پنهان برای ریشه کردن این زبان آغاز شده است و می کوشند تا با جایگزین کردن لهجه های جعلی از دامنه نفوذ زبان پارسی بکاهند. چنانکه در حال حاضر در پاکستان زبانهای دیگر تا حد بسیار زیادی جایگزین زبان پارسی شده است.
وی به تاثیر گذاری زبان و ادبیات پارسی در رشد و توسعه دین مبین اسلام اشاره کرد و افزود: به نظر می رسد اگر زبان پارسی تنها زبانی معمولی بود استعمارگران و حکام مستبد در اندیشه جلوگیری از توسعه و نفوذ آن بر نمی آمدند لکن از آنجا که این زبان به عنوان دومین زبان جهان اسلام و زبانی که در بر گیرنده یکی از بزرگترین جلوه های ادبیات جهان که ملهم از آیات قرآن و احادیث و روایات است از دیر باز همواره کوشیده اند تا این زبان را محدود و چه بسا روز به روز از دامنه نفوذ آن بکاهند.
مسئول انتشارات تجلی مهر ادامه داد: به عبارتی دیگر زبان و ادبیات پارسی، زبان گویای تشیع است و آنانکه با عترت خاندان اهل بیت (ع) عناد و دشمنی می ورزند می کوشند تا با حاشیه راندن زبان و ادبیات پارسی از گسترش مکتب آل الله جلوگیری کنند.
این شاعر با بیان این نکته که در عصر حاضر آنچه که بواقع دیده می شود این واقعیت است که زبان و ادبیات پارسی به عنوان زبان اشخاص خاص و برجسته مطرح شده و آنانکه که دارای اندیشه و هوشمندی درک شرایط و اوضاع حساس عصر حاضر بوده اند مانند اقبال لاهوری از پاکستان و چهر های برجسته دیگری می کوشیدند افکار و اندیشه های خود را در این قالب بیان کنند و این زبان را مناسبت ترین وسیله برای بیان افکار بلند خویش برگزیده اند، اظهار داشت: از این جهت مسئولین ما نیز جای آن دارد که با درک چنین ظرفیت عظیمی بکوشند تا کرسیهای زبان پارسی در دانشگاهها و مراکز علمی جهان پیش از پیش رونق و شکوه خود را باز یابد و از طریق اشاعه زبان پارسی اندیشه های متعالی اسلام، مذهب تشیع و فرهنگ ایرانی در دیگر نقاط جهان منتشر شود.
